Abotsanitz: "Ausardiaz jokatzeko, elkarrizketarako eta pausua emateko garaia da"
Abotsanitz herri batzarrak alardearen inguruan egindako gogoeta plazaratu berri du. Zubiak eraiki behar direla diote, "inor beste aldean ez uzteko, emakume izate hutsagatik atzean ez uzteko".
Hondarribiko jaien atarian, Abotsanitz herri batzarrak Alardearen inguruan idatzi berri duen gogoeta kaleratu du. Aurtengo jaietan herriak lehenengoz historian ezker abertzaleko alkate bat izango duela esan dute lehenik, eta horrek, “esperantza irekitzen du batzuengan, eta kezka besteengan”.
“Egiari zor, eta beti esan izan dugu bezala, ez daukagu gatazka konpontzeko soluzio magikorik; baina badaukagu norabide eta helburu batzuk finkatzeko aukera eta betebeharra. Denon artean aurrera egin ahal izateko baliabideak eta espazioak jartzeko konpromiso irmoa adierazi nahi dugu”, esan dute hedabideei bidalitako oharrean.
Zubiak eraiki behar direla diote, “inor beste aldean ez uzteko, emakume izate hutsagatik atzean ez uzteko”. Bazterketa enpatiaren kontrako mekanismoa dela erantsi du taldeak, “modernitateak indibidualismoa goraipatzen” duela, “komunitatea deuseztatu eta gure artean arrotzak bilakatuz”. Testuinguru horretan gorroto diskurtsoen aurrean enpatia eta maitasunarekin erantzutea “inoiz baino garrantzitsuagoa” dela ere esan dute. “Elkar ez ezagutze horrek bazterketarako joera indartzen du, parekoaren inguruko irudi desitxuratuan sakontzen duelako. 27 urtez horrela jokatu dugu, elkar errekonozitu gabe, jabetu gabe guztiok maite dugula gauza bera: alardea”.
Abotsanitzek argi du, alardea, “Hondarribiaren historiaren bilakaeratik eratorritako ondare immateriala da, denona”. Eta beraz, “guztiontzako ospakizuna” dela nabarmendu dute. Datozen lau urteetan lanean jarraituko du taldeak, “garaitu eta garaileen diskurtsoa elikatu gabe, alardea berriro ere herritar guztiona izan dadin eta emakumeek festan berdintasunean parte hartzeko duten eskubidea bermatze aldera. Herri bat gara, gure gauza onekin eta zuzendu beharrekoekin, gainontzeko herrien antzera. Gure bizilagunak errekonozitzen ikasi behar dugu, elkar zaindu eta babesteko. Ausardiaz jokatzeko, elkarrizketarako prestutasuna agertzeko eta pausua emateko garaia da. Ez daukagu ezer galtzeko!”.
