Madrilek nazioartean lehiakortasuna errekuperatzeko bidezidorra hartu du
Greba orokorrerako aste bat baino falta ez denean, Eduardo Malagon ekonomistak (Donostia, 1966) hitzaldia emango du, gaur, Reina aretoan, 19:30ean. Batera Baik antolatutako Krisi ekonomikoa gaur eta hemen hitzaldi zikloko bigarren hitzaldia da, Joseba Garmendiarenaren ondoren. Greba orokorraren atarian emango duzu hitzaldia. Greba bera eta horren arrazoiak aipatuko dituzu? Bai, Espainiako Gobernuak hartu dituen neurriak, eta hor lan erreforma. Hain zuzen, lan erreformak beste helburu bat daukala ikusten dut, epe laburrean nazioarteko merkatuan lehiakortasuna errekuperatzeko bidezidor bat hartu duela gobernuak. Hasieran, ondorioak gogorrak izango dira, lanpostuen murrizketa eta langabeziaren hazkunde nabarmena emango baitira. Epe laburreko hobekuntza lortu nahiak ondorio larriak ekar ditzake? Bai, batez ere, ez badituzte beste neurri batzuekin batera martxan jartzen. Benetan martxan jarri beharko litzatekeena estatu mailan, baina ez dena martxan jartzen da sare produktiboaren birmoldaketa bat, beste mota bateko ekonomia batera joateko. Euskal Herrian, oro har, uste dut hobeto gaudela industriak pisu handiagoa daukalako. Estatu mailan, ordea, sektore horiek oso ahulak dira, pisu gutxi daukatelako. Euskal Herrian, oro har, industriaren pisuagatik egoera ez dela hain txarra diozu. Hala ere, ia lau urte dira krisia lehertu zenetik. Nola ari dira aurre egiten enpresak? Enpresen gehiengoaren merkatu nagusia Espainia zen. Espainiako merkatuak porrot egin duenean, enpresa horiek ere [...]
Greba orokorrerako aste bat baino falta ez denean, Eduardo Malagon ekonomistak (Donostia, 1966) hitzaldia emango du, gaur, Reina aretoan, 19:30ean. Batera Baik antolatutako Krisi ekonomikoa gaur eta hemen hitzaldi zikloko bigarren hitzaldia da, Joseba Garmendiarenaren ondoren.
Greba orokorraren atarian emango duzu hitzaldia. Greba bera eta horren arrazoiak aipatuko dituzu?
Bai, Espainiako Gobernuak hartu dituen neurriak, eta hor lan erreforma. Hain zuzen, lan erreformak beste helburu bat daukala ikusten dut, epe laburrean nazioarteko merkatuan lehiakortasuna errekuperatzeko bidezidor bat hartu duela gobernuak. Hasieran, ondorioak gogorrak izango dira, lanpostuen murrizketa eta langabeziaren hazkunde nabarmena emango baitira.
Epe laburreko hobekuntza lortu nahiak ondorio larriak ekar ditzake?
Bai, batez ere, ez badituzte beste neurri batzuekin batera martxan jartzen. Benetan martxan jarri beharko litzatekeena estatu mailan, baina ez dena martxan jartzen da sare produktiboaren birmoldaketa bat, beste mota bateko ekonomia batera joateko. Euskal Herrian, oro har, uste dut hobeto gaudela industriak pisu handiagoa daukalako. Estatu mailan, ordea, sektore horiek oso ahulak dira, pisu gutxi daukatelako.
Euskal Herrian, oro har, industriaren pisuagatik egoera ez dela hain txarra diozu. Hala ere, ia lau urte dira krisia lehertu zenetik. Nola ari dira aurre egiten enpresak?
Enpresen gehiengoaren merkatu nagusia Espainia zen. Espainiako merkatuak porrot egin duenean, enpresa horiek ere egoera hori pairatu dute. Horrek behartu du enpresa askok Brasil, India, Mexiko, Alemanian… saldu behar izatera. Kanpoko merkatura begiratu duten enpresen egoera hobea izan da. Enpresa horiek, ordea, izan duten beste arazoa finantzazioarena izan da. Ez badago krediturik nahiz eta salmentak oso handiak izan, likidezia arazoak oso larriak izan daitezke, eta horrek oztopa dezake zure eguneroko jarduera.
Krisia gehien pairatzen ari direnak, ordea, langileak dira: langabezia, kaleratze merkeagoak, lan baldintzen okertzea…
Egon litekeen egoerarik kezkagarriena da langabezia izatea, eta gainera, langabezia hori jende askorentzat gehiegi irauten ari da. Zenbaitentzat geroz eta zailagoa da lanpostu bat eskuratzea. Kontuan hartu behar dugu nori ari zaion gehien eragiten langabezia: kualifikazio maila baxukoei. Ez dago tresna egokirik pertsona horiek berriro kualifikatu ahal izateko, eta merkatuak eskatuko lituzkeen lanpostuak eskaini ahal izateko. Pertsona horiek babesgabetasun egoeran daude. Horrek adierazten du enplegu politiken ahultasuna eta porrota.
Panorama horren aurrean, ikusten al da argirik tunelaren amaieran?
Panorama ez da ona. Aldaketak epe luzean ematen dira, eta hor uste dut prestakuntzan egin behar dela ahalegina. Aukerak ere jarri behar dira enpresa berriak sortu ahal izateko, eta horiek nazioartean balio erantsiaren eta berrikuntzaren sektoreetan kokatu ahal izateko. Tamalez, horrelako gutxi daude, eta horretarako belaunaldi oso bat behar da. Bukle perberso bat bezala da: jende prestatua kanpora doa, eta hemen geratzen direnek ez daukate aukerarik.
