Iker Altuna Albisu: 'Eta, bitartean, ni zain'
Irunabar Irungo Bertsoaren Bilgunearen eta HITZAren elkarlanaren harira, Iker Altuna Albisuk bertso sorta egin du.
Honakoak dira hark egindakoak:
Doinua: ‘Gure aurreko guraso zaharrak‘
Eta, bitartean, ni zain
1.
Iraganean gertatu denak
nahiz garbiro erakutsi
nondik ez joan, nik okertzeko
behar izaten dut gutxi.
Mugikorrean murgildu eta
zenbaki hori ikusi
bezain agudo, egonezina
da neure baitan nagusi.
Saiatu, behintzat, ni saiatzen naiz,
baina ezin diot eutsi.
2.
SMS bat idatzi dizut:
«Ni orain noa plazara»;
letra bakoitza idatzi eta
ezinegona latza da.
Nire bizitza hutsa denean,
basamortua, Sahara,
izan ohi zara nire argia
eta nire ugazaba.
Nahiz eta jakin oker noala,
indartsuegia zara.
3.
«Betiko plaza horretan, beraz»,
denak segitzen du berdin,
hori besterik ez nuen behar
etxetik atera nendin.
Neure burua ongi aditzen
nahiz eta egin ahalegin
piloa, ez dut askotan lortzen;
badut nahikoa zeregin.
Zure sirena-oihu horiei
ezin diet muzin egin.
4.
Oinez segitu eta gainditu
dut barneko gurutzada;
sendoegia da, alegia,
zu ikusteko bultzada.
Etorbideak eta bideak
hartu ditut sigi-saga;
auto artean, laster batean,
zeharkatu dut galtzada.
Baina ez zara inon ageri,
non arraio gorde zara?
5.
Nahiz eta jakin ohikoa dela,
lekuko da iragana,
ez etortzeak mina eman dit,
sartu didazu labana.
Nahiz eta jakin horrelakoa
dela gure harremana,
zu lasai egon, laztua baitut
dagoeneko orbana.
Zu ez bazatoz niregana, ni
joango naiz zuregana.
6.
Kale guztiak miatu ditut,
aurrera eta atzera;
xake tauletan ibiltzen diren
dorre azkarren antzera.
Baina ez zaitut inon aurkitzen,
joan ote zara etxera?
Azkenerako etsi egin dut,
banoa barra ertzera.
Etorri, arren, nire barruan
dudan hutsa betetzera!
7.
Bizi honetan maiz pasatzen da,
begiratu urrutiko
intxaurrei eta lau besterik ez
dira izaten txikito!
«Nolanahi ere, zer egingo dut?»
eta segidan txupito
zenbait barrura eraman ditut,
alkoholean ito, kito!
Etorri nire ondora ala
alde egizu betiko!
8.
Bi ordu edo pasatu dira,
azkenean tabernazain
batek kalera bota egin nau,
garrasika hainbat irain.
Pareta baten kontra jarri naiz,
benetan sekula bezain
pentsakor nago, guzti-guztia
ulertu dezaket orain:
mundu zikin hau aurrera doa
eta, bitartean, ni zain.
